Recenzja "W poszukiwaniu siebie"

-
Dzień dobry, kochani! Dziś mam dla Was zapowiedzianą recenzję komiksu "W poszukiwaniu siebie". Mam nadzieję, że Wam się spodoba.


Zacznijmy, tradycyjnie od podstawowych informacji:

TYTUŁ ORYGINALNY: "Frozen: Breaking Boundaries"

TYTUŁ POLSKI: "Kraina lodu: W poszukiwaniu siebie"

SERIA: Kraina Lodu

WYDAWNICTWO: Egmont

AUTOR: Joe Caramagna

RYSUNKI: Kawaii Creative Studios

TŁUMACZENIE: Adrianna Zabrzewska






Komiks ma niecałe 80 stron i zainteresuje zarówno starszych jak i młodszych fanów filmu.

Opowiada historię Mari - księżniczki z sąsiedniego królestwa. Ta młoda dama stara się wraz z Anną zaleźć cel życiowy. Równocześnie Elsa rozwiązuje problemy w lasach Arendelle. Te dwa wątki w końcu się łączą, by doprowadzić do dobrego, lecz niezbyt wyszukanego finału.

Poznajemy nowych bohaterów takich jak właśnie sama Mari, jej ojciec czy pan Aldring - przeuroczy zegarmistrz z Arendelle. Pojawia się także Jarvo, który pełni mniej więcej rolę Kaja w tym komiksie. Postacie są ładnie narysowane i ciekawie przedstawione. Moim faworytem jest zdecydowanie Jarvo, który skojarzył mi się z takim typowym panem z wyższych sfer. Nie można nie wspomnieć również o przekomicznych braciach Waffle, którzy non stop się kłócą.




"W poszukiwaniu siebie" prezentuje nam także nowe państwo - Westerland. Nie dowiadujemy się o nim zbyt wiele, ale zawsze jest to nowa ciekawostka i fakt do wplecenia w opowiadaniach. Bardzo lubię takie drobnostki. Pojawia się wątek konfliktu z tym krajem, który dodaje opowieści realizmu. W końcu bycie królową nie oznaczało tylko urządzanie balów.

Z innych ciekawostek, poznaliśmy także kolejne pomieszczenie w zamku Arendelle. Swego rodzaju salę posiedzeń, w której Elsa czeka na władcę Westerlandu.

Komiks dostaje ode mnie plusik za (można to uznać za SPOILER) Annę, która ratuje sytuację w finałowej scenie. Jest to bardzo w jej stylu.

Pokochałam też Elsę, która wydawała mi się taka strasznie SASSY. ;-)  

Ogólnie samo zakończenie (nie mylić z finałem) bardzo przypadło mi do gustu. Nie będę go zdradzać, ale utrzymało się w tym polityczno - królewskim klimacie.


Jeśli chodzi o warstwę graficzną, to rysunki są PIĘKNE! Już sam początek komiksu i strony, które sprawiają wrażenie pokrytych lodem zrobiły na mnie wrażenie. Potem jest krótkie przedstawienie postaci - także bardzo fajna sprawa i właściwa historia.

Kolory są ładne i żywe. Tło dopracowane, a postacie, tak jak już mówiłam, dobrze narysowane. Design samej Anny i Elsa różni się od tego typowego, który wszyscy znamy, czyli coś w ten deseń:


Jednak nadal jest ciekawy i śliczny.

Ogólnie komiks bardzo mi się podobał i sprawił, że nawet polubiłam komiks jako dzieło samo w sobie. Z chęcią zajrzę do kolejnych części.  

Serdecznie polecam!

Komentarze

  1. sinnatagg5 września 2020 01:25

    Też strasznie podoba mi się ta grafika! :D I nie wiem, z czego dokładnie to wynika, ale - pomijając pełnoprawne powieści, jak Serce z lodu i tak dalej - siostry z komiksów wydają mi się najbardziej żywe i dorosłe, w przeciwieństwie do tych z książek, gdzie problemy przeważnie sprowadzają się do "musimy pomóc wieśniakowi X" :D

    I totalnie się zgadzam, że każde rozszerzenie universum jest ogromnie na plus! ♥ Mam nadzieję, że wszystkie nowe informacje ci się przydadzą, i że poruszysz jeszcze temat kolejnych komiksów z tej serii :))

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Princess Marisol8 września 2020 05:21

      Faktycznie, coś w tym jest. Tutaj problemy są rzeczywiście ważne, w przeciwieństwie do niektórych "dzieł". Może dlatego tak mi się podobało.

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Rozdział 6 - Świąteczny

-
Witam wszystkich, którzy dotrwali do 6 rozdziału. Oto znowu ja i tym razem z rozdziałem świątecznym. Wiem, że już po świętach, ale trochę gwiazdkowego nastroju nie zaszkodzi. Miłego czytania! Anna zaczęła dzień z cudowną myślą. - Dzisiaj Gwiazdka! - krzyczała na cały zamek. Wpadła do sali balowej i zobaczyła swoją siostrę rozmawiającą z Arthurem. - Tam powieście girlandy, a tutaj...- nie dokończyła królowa, bo przerwała jej Ania. - A choinka gdzie będzie stała? - spytała księżniczka. - Choinka? Choinka! Na śmierć zapomniałam! - wykrzyknęła Elsa. - Jak można w święta zapomnieć o choince?! - zadziwiła się rudowłosa. - Uwierz mi, że przy tulu obowiązkach można. A może byś tak razem z Kristoffem pojechała do lasu po drzewko? - zapytała z uśmiechem starsza z sióstr. - Zgoda - powiedziała pełna entuzjazmu Anka. *** Księżniczka wesoło szła w kierunku pokoju Kristoffa. Jej głowa była pełna radosnych myśli. To będą pierwsze święta, które spędzi z Kristoffem i pierwsze od...
Czytaj więcej

Rozdział 1

-
Witam wszystkich! Mam nadzieję, że Wam się spodoba. Komentarze mile widziane! Elsa przechadzała się po swoim zamku. Rzadko udawało jej się znaleźć wolną chwilę, więc cieszyła się ciszą i spokojem. Postanowiła wybrać się na spacer po mieście. Ubrała ciemny płaszcz i założyła kaptur na głowę, by nie wzbudzać niepotrzebnej sensacji swoim przybyciem. Chciała się spotkać z Anną, lecz niestety nie zastała nikogo w jej komnacie. *** -Witam, Waszą Wysokość - krzyknął jakiś mężczyzna. - Dzień Dobry, królowo - powiedziała kobieta kłaniając się Elsie. No tak, nici ze spokojnego spaceru. Dziwnym trafem, nigdy nie udaje jej się przejść niezauważenie. Może to wina lodowych pantofelków? Wszyscy witali ją bardzo radośnie, a ona odpowiadała szczerym uśmiechem. Nagle jednak zauważyła jakieś zamieszanie w porcie. Podeszła bliżej i zobaczyła dwóch mężczyzn. Jeden był bardzo wysoki. Miał czarne, długie włosy spięte w kucyk. Ubrany był w białą koszulę i czarną kamizelkę. Jego buty były brąz...
Czytaj więcej

Rozdział 2

-
Zapraszam do czytania rozdziału drugiego! Gdy do sali weszli bracia, Elsie stanęło serce. Bardzo się stresowała, lecz nie dawała tego po sobie poznać. Spostrzegła, że nie kazali zamknąć drzwi. Najprawdopodobniej stał za nimi Hans. Zauważyła, że są ubrani inaczej niż w porcie, bardziej odświętnie. Caleb miał na sobie błękitną koszulę, kamizelkę, na której widniało godło Nasturii, a na to białą marynarkę ze złotymi epoletami. Oprócz tego był ubrany w czarne spodnie i czarne wysokie buty na obcasie. Na jego twarzy widniał chytry uśmieszek. Paul za to miał niebieską marynarkę z czerwonymi guzikami i złotymi wykończeniami. Do tego białe spodnie i brązowe, niskie buty. Z jego miny można było wyczytać niepokój. Oboje przywitali się z królową i ukłonili się. Pierwszy przemówił ciemnowłosy. - Pozwoli Wasza Wysokość, że po raz kolejny się przedstawimy. Jestem Caleb, najstarszy syn króla i królowej Nasturii. - Ja nazywam się Paul, siódmy syn władców powyżej wymienionego królestwa. - Jest...
Czytaj więcej